واژه ‘لوستر’ ‘Chandelier’ بی درنگ با نورهای آویز پر زرق و برق که ویژگی تزئین و دکوراسیون آن ها هم وزن ویژگی تامین نور است، هم معنا می شود. علارغم تغییرات اساسی در ساختار لوستر ها، بسیاری از این مفاهیم در طی 500 سال تغییر نکرده اند.
از نگاه ادبی ،Chandelier از واژه ی فرانسوی “Chandelle” مشتق شده است. این به معنای “شمع نگهدار” است که در ابتدا همین طور هم بوده است.
اولین لوسترهای شناخته شده حدود قرن 14 میلادی به وجود آمدند. این لوستر ها طراحی ساده داشتند : دو تیر چوبی که صلیبی را شکل می دادند. و البته پاشنه ای در هر انتها که شمع را نگه می داشت. با این که مانند طراحی های آینده پر زرق و برق نبودند، اجزا و نوع ایده هنوز مورد استفاده است. به غیر از استفاده اصلی شان که در کلیسا ها،صومعه ها و مکان های جمعی بزرگ بود، هزینه ی (بالای) آن ها باعث می شد فقط افراد ثروتمند از عهده ی خرید و نگهداری لوستر بر آیند.
همان طور که در گذر زمان متریال ها و روش های تولید بهبود یافت، ذات پر ذرق و برق لوستر نیز پیشرفت کرد. با بهره مندی از گستره ای از چوب (که در لوستر اصیل مورد استفاده بود) تا فلز، کریستال و شیشه، لوستر ها سریعا به نمادهای منزلت و اعتبار تبدیل شدند – نه تنها صرفا با حضور خود، بلکه همین طور بر پایه ی طراحی و ریزه کاری های شان.
در اوایل قرن 18 میلادی، گاز تبدیل به استانداردی در نورپردازی شد، که نتیجه ی آن خلق لوستر های گازسوز “Gasoliers” بود. با آن که طراحی و عملکرد همان بود، تفاوت زیاد بین گاز و شمع های استاندارد در آن دوران منجر به این نامگذاری جدید شد. (مثل واژه ‘هیبرید’ که مربوط به خودرو است، ولی همچنان بین آن ها و دیگر خودرو ها تفاوت قائل می شویم).
در آن دوره بسیاری از لوسترهای موجود تغییر ماهیت دادند تا از گاز به جای شمع استفاده کنند.
رویه ای که تا ظهور الکتریسیته ادامه یافت. در آن زمان نیز بسیاری به روزرسانی شدند.
رشد قابل توجه، ابعاد و تجمل گرایی لوستر ها باعث شد که در بسیاری موارد روشنایی تبدیل به دومین امر مهم شد. در حالی که بسیاری از طراحی های نورپردازی مدرن به تفکر “عملکرد بالاتر از فرم” بازگشتند.
به قلم اریک پالمر، نویسنده و طراحی که در دنور کلورادو زندگی می کند.
ترجمه شده از :
